Het was zelfs te vroeg voor de vogeltjes om te fluiten toen we zaterdagochtend in het donker voor de poort van Heumensoord stonden te wachten op de baanbeheerder. Deze keer werden we op tijd en met een grote glimlach toegelaten tot de schietbaan. 

Omdat de schietbeurt van 5 oktober werd doorgeschoven naar de 19e hadden een aantal leden afgezegd. De opengevallen plaatsen werden uiteraard onmiddellijk aangeboden aan de leden die op de reservelijst staan vermeld maar ondanks dat we bleven met een beperkt gezelschap. Iedereen heeft meer dan voldoende tijd gekregen om de munitie een goede bestemming te geven.

Wat viel er op? 

Het gras van de schermenbaan was keurig gemaaid. Dat kwam Cor A. goed uit want ook deze keer had hij keurige herenschoenen aan die niet echt geschikt zijn om je over het natte gras te verplaatsen. Hij blijft een heer, daar houden we het maar op.

De harmonie tussen de broers Ronald en Richard bleek enigszins verstoord. We vingen een deel van het gesprek op waarbij Ronald zijn broer verweet nog steeds geen wapenverlof te hebben, dus gebruik maakte van Ronald’s geweer en munitie én dat hij de hele heenreis (weer) had liggen slapen. Het zal komen omdat er geen worstenbroodjes waren …. 

We (of was het Michel) hadden niet geanticipeerd op het verzoek van Defensie om zelf koffiebekers mee te nemen. Dit in verband met het streven van Defensie om een bijdrage te leveren aan het verbeteren van het milieu. Deze diepzinnige gedachte geeft stof tot nadenken.

André en Pieter hebben zich inmiddels goed ingewerkt in hun rol als baan-penningmeester en -secretaris. Het incasseren en registreren van baanhuur en munitieverkoop verloopt vlot dankzij de inrichting van een “veldkantoor”. Gezeten achter een tafel riep hun aanwezigheid bij verschillende leden het beeld op van Statler en Waldorf. Hoe komen ze erbij?

“First timer” Juri v.d. B. werd met enthousiasme begeleid tijdens zijn eerste kennismaking met groot kaliber wapens. Later bekende Juri dat hij het afvuren van een KKG ontspannender vond dan het gebok in z’n schouder van een GKG. Overigens moet vermeld worden dat Juri op de 100 meter met een .22 een groepje schoot dat niet buiten ring 8 kwam. We moeten uitkijken voor dit “jong” talent.

Over talent gesproken. Jacques bleek een talentvolle charmeur en kreeg de vrouwelijke baanbeheerder (of is het nou baanbeheerster?) op de buik achter verschillende Steyer’s. De blosjes op haar wangen spraken boekdelen. Na de eindcontrole en het afhandelen van de administratie (opgave verschoten munitie) liet ze weten uit kijken naar ons volgende bezoek op 23 november.

Dan nog een kleine notitie over de deelname van Marijke en Dennis aan de wedstrijd precisiegeweer 100 meter in Andel. De schietbaan van SV De Rommert bevindt zich op een sportcomplex en herbergt een compacte kantine, een telkantoor/bestuurskamer en een mooie 25 meter en 100 meter baan. De laatste met een transportsysteem en uitstekende verlichting. Over de schietbeurt van Dennis kan niets vermeld worden (behalve dat hij daar zelf niet enthousiast over was). Uit eigen observatie kan gemeld worden dat Marijke’s schietbeurt al bijzonder begon. Ze kreeg bijzonder veel aandacht van de heren waarbij haar “personal space” bepaald niet gerespecteerd werd. Laten we het erop houden dat Marijke daardoor afgeleid was en de kaart van haar buurman gebruikte om in te schieten. Ten slotte: zowel Dennis als Marijke vielen deze keer niet in de prijzen. Volgende keer beter.